Usługi reklamowe z zaostrzonym rygorem

Tak wynika z interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 24 lipca 2019 r. (0111-KDIB1-1.4010.218.2019.1.BS).

Spółka prowadzi działalność w obszarze IT: jest właścicielem portalu internetowego, oferuje też usługi z zakresu pozycjonowania stron. W celu promocji swojego biznesu, spółka nabywa od niepowiązanych dostawców z zagranicy usługi reklamowe. W szczególności, podmiot z siedzibą w Irlandii udostępnia spółce możliwości promowania się na popularnym portalu społecznościowym poprzez wyświetlanie treści określonych przez spółkę wskazanym członkom grupy docelowej.

Czytaj także: CIT: przepisy o usługach między powiązanymi firmami zablokowały 6,7 mld zł

Wątpliwość wnioskodawcy dotyczyła tego, jakie formalności należy spełnić, aby wypłata wynagrodzenia z tytułu usług reklamowych korzystała z wyłączenia z obowiązku poboru podatku u źródła, przy założeniu że wartość wynagrodzenia wypłacanego dla danego kontrahenta przekroczy w roku kwotę 2 mln zł.

Zgodnie z art. 21 ustawy o CIT, dochody z tytułu usług reklamowych uzyskiwane na terytorium Polski przez nierezydentów są objęte podatkiem u źródła według stawki 20 proc., przy czym przepis ten należy stosować z uwzględnieniem m.in. zawartych przez Polskę umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zgodnie z umową polsko-irlandzką, wynagrodzenie za usługi reklamowe nie spełnia definicji należności licencyjnych i powinno zostać wyłączone z obowiązku poboru podatku u źródła.

Artykuł 26 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r., stanowi że zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Ponadto, płatnik ma obowiązek przeprowadzenia weryfikacji warunków zastosowania preferencji traktatowych z dochowaniem należytej staranności.

Spółka wskazała, że będzie dysponować certyfikatem rezydencji irlandzkiego kontrahenta. W jej ocenie, standard należytej staranności jakiego powinna dochować przy weryfikacji odbiorcy płatności, nie wymaga badania m.in. tego, czy podmiot irlandzki prowadzi w kraju swojej siedziby działalność gospodarczą o rzeczywistym charakterze.

Organ uznał stanowisko spółki za nieprawidłowe. Wskazał, że według znowelizowanych przepisów w każdym przypadku stosowania umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania konieczne będzie weryfikowanie statusu kontrahenta pod kątem m.in. tego, czy prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju swojej siedziby. Weryfikacja taka, zdaniem Dyrektora KIS, nie może ograniczać się wyłącznie do uzyskania certyfikatu rezydencji.

komentarz eksperta

Michał Walek, doradca podatkowy, starszy konsultant w dziale prawnopodatkowym PwC

Od 1 stycznia 2019 r. nastąpiła kompletna zmiana reguł gry w kontekście funkcjonujących w Polsce zasad poboru podatku u źródła. W szczególności, płatnik przeprowadzając weryfikację kontrahenta (pod kątem możliwości zastosowania preferencji traktatowych) ma obowiązek dochowania należytej staranności. Rozumienie standardu należytej staranności budziło wiele wątpliwości praktycznych od momentu uchwalenia nowych przepisów. Ministerstwo Finansów odpowiedziało na nie publikując w czerwcu ub.r. projekt objaśnień podatkowych.

W odniesieniu do płatności na rzecz podmiotów niepowiązanych, projekt objaśnień przewiduje podział na cztery progi kwotowe, dla których wskazano przykładowy zakres dokumentów i informacji, jakie polski płatnik powinien uzyskać (i zweryfikować), aby móc wykazać, że zachował standard należytej staranności. O ile dla pierwszego progu (kilkadziesiąt tysięcy złotych w skali roku), w świetle projektu objaśnień wystarczające jest uzyskanie samego certyfikatu rezydencji, o tyle w odniesieniu do najistotniejszych wypłat polski płatnik powinien, przykładowo, wystąpić do kontrahenta o raport niezależnego audytora lub doradcy podatkowego, sporządzony na podstawie badania dokumentów, faktycznej substancji biznesowej oraz przepływów finansowych tego podmiotu.

Komentowana interpretacja indywidualna zdaje się potwierdzać, że płatności, których wartość przekracza kwotę 2 mln zł w skali roku, mieszczą się we wskazanej wyżej grupie najistotniejszych wypłat. Dyrektor KIS wprost wskazał, że w przypadku spółki dowodem na dochowanie należytej staranności może być posiadanie wskazanego wyżej raportu audytora lub doradcy podatkowego. Niestety, organ nie pokusił się o przedstawienie przykładów innych działań, jakie mógłby przedsięwziąć płatnik, aby udokumentować zrealizowanie nowych obowiązków weryfikacyjnych. W praktyce uzyskanie takiego raportu od kontrahenta może być znacząco utrudnione, w szczególności, gdy mamy do czynienia z jednorazową współpracą.

Kwestia dochowania należytej staranności dla wypłat o wartości powyżej 2 mln zł jest niezwykle istotna. Zastosowanie preferencji traktatowych dla wypłat przekraczających ten próg kwotowy będzie wymagało złożenia przez płatnika oświadczenia, w którym potwierdzi, że przeprowadzona przez niego weryfikacja kontrahenta spełnia warunek należytej staranności. O skali skomplikowania nowych przepisów świadczy fakt, że moment wejścia w życie dodatkowych obostrzeń dla wypłat przekraczających próg 2 mln zł został po raz trzeci odroczony. Pod koniec grudnia Minister Finansów wydał rozporządzenie, które przesunęło moment pełnego wejścia w życie nowych przepisów na dzień 1 lipca 2020 r.