Europa walczy o Oscary. Z kim rywalizuje polski film?

Ukraińska rodzina spędza wakacje na Teneryfie. Mają wracać do Kijowa, ale ich samolot nie odlatuje. Jest 24 lutego 2022 roku. W Ukrainie zaczęła się wojna. Turyści w jednej chwili zamieniają się w uchodźców. Mają wrócić do domu czy nie? Nastoletnia Sonia cały czas siedzi w telefonie. To ich jedyny kontakt z wojną, z ich własnym światem. Jest jeszcze w tej opowieści samotny czarnoskóry chłopak. Emigrant. Ukojenie przynoszą mu telefony do matki. 

Czytaj więcej

Film

Festiwal filmowy w Gdyni. Wojna nie może nam spowszednieć

W głównym konkursie Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni są w tym roku filmy skupiające się na tym, czego doświadczają ludzie w Ukrainie i na Białorusi.

„Pod wulkanem” Damiana Kocura to film o ludziach, którzy nie są u siebie. Jaki los czeka rodzinę z Ukrainy? Mężczyzna chce wrócić do kraju, żeby walczyć. Kobieta i dwoje dzieci trafią do Polski. Są skazani na obcość, codzienny niepokój. Ale dla widza ciekawsze jest pytanie, co dzieje się z nimi dzisiaj? 

Czy ta opowieść zainteresuje oscarowe komisje? Swoich kandydatów zgłosiło ponad 80 krajów. Na krótkiej liście, która zostanie ogłoszona w grudniu, znajdzie się 15 tytułów. To z nich akademicy będą wybierać filmy, które zdobędą nominacje.

Poza „Pod wulkanem” o nominację będzie ubiegał się jeszcze jeden film z polskim rodowodem, współprodukowana przez Mariusza Włodarskiego „Dziewczyna z igłą” Magnusa von Horna – Szweda, który skończył łódzką PWSFTViT, a dziś mieszka z rodziną w Warszawie i ma polskie obywatelstwo. To niedawny laureat gdyńskich Srebrnych Lwów za osadzoną na początku XX wieku, wspaniałą, mroczną opowieść o kobiecie, która rodzi dziecko i nie będąc w stanie zapewnić mu bytu, płaci pośredniczce za znalezienie dla niego rodziny.

To film o społeczeństwie, w którym nie ma równości, a kobieta pozbawiona jest jakichkolwiek praw. O tragediach, które przynosi wojna, o życiu ludzi ubogich, nieradzących sobie z otaczającą ich rzeczywistością, o losach „niechcianych”. Koproducentem „Dziewczyny z igłą” jest Dunka Malene Blenkov i właśnie Dania zgłosiła film Magnusa von Horna jako swojego kandydata do Oscara.

O Oscara walczą laureaci innych festiwali

W europejskiej oscarowej puli też znalazło się w tym roku kilka innych głośnych tytułów, nagradzanych wcześniej na wielkich festiwalach.

Włoska komisja oscarowa nie dała się porwać filmom: „Kości i wszystko" Luki Guadagnino i „La Chimera” Alice Rohrwacher. Zaproponowała akademikom uhonorowany weneckim Srebrnym Lwem „Vermiglio” Maury Delpero – rozgrywający się pod koniec II wojny światowej dramat kobiety zakochanej w uciekinierze z wojska, który pojawił się w małej wiosce. 

Z kolei kino francuskie będzie reprezentował zdobywca canneńskiej Jury Prize – Jacques Audiard. Jego „Emilia Perez” jest historią meksykańskiego narkotykowego bossa, który czuje się kobietą. Angażuje prawniczkę, by pomogła mu zainscenizować jego własną śmierć, w Europie zmienia płeć i wraca do ojczyzny, by już jako Emilia Perez prowadzić interesy. Ale przecież jest jeszcze rodzina, którą kochał.

Godna szacunku jest propozycja Niemiec, które zgłosiły koprodukcję „Ziarno świętej figi” Mohammada Rasoulofa. Laureat Specjalnej Nagrody Jury w Cannes wydaje się mocnym kandydatem. To opowieść o irańskim reżimie pokazanym z punktu widzenia nie ofiar, lecz katów. Bohaterem filmu jest śledczy z Sądu Rewolucyjnego w Teheranie, który podpisuje wyroki śmierci, a metody stosowane podczas przesłuchań zaczyna przenosić do własnego domu. Rasoulof, któremu we własnym kraju groziło wieloletnie więzienie, w maju br. uciekł z Iranu i od tej pory mieszka w Niemczech.

W kolejce do Oscara znajduje się film wnuka Ingmara Bergmana

Kilka krajów postawiło na swoich mistrzów. Bośnia i Hercegowina zgłosiła „Moje późne lato” Danisa Tanovicia. Laureat Oscara 2002 za „Ziemię niczyją” tym razem opowiedział o młodej kobiecie, która musi odkryć przeszłość swojej rodziny. To próba poszukiwania własnej tożsamości i lekcja wybaczania.  

Islandię po raz piąty będzie reprezentował film Baltazara Kormakura. „Dotyk” jest historią wdowca, który cierpiąc na wczesną fazę demencji, dopóki jeszcze może postanawia odnaleźć swoją dawną miłość. Gdy świat zamyka się podczas pandemii, on wyrusza do Japonii. 

Na parę reżyserów Kristinę Grozewą i Petera Valchanova, którzy wcześniej dwukrotnie reprezentowali swój kraj w oscarowej konkurencji, postawili Bułgarzy. „Triumf”, którego akcja toczy się w latach 90. XX wieku, to historia tajnej akcji wojskowej, która prowadzona była przez wysokich rangą oficerów armii bułgarskiej w małej wiosce Cariczina.