Zdalnym pracownikom mocniej doskwiera izolacja społeczna

Aż 8 proc. Polaków w trakcie pandemii straciło pracę, 7 proc. stwierdziło zaś, że pracy szuka – wynika z badań Nationale-Nederlanden zawartych w raporcie „Pokolenie równoległych światów: między rzeczywistością a wirtualnością", który został udostępniony „Rzeczpospolitej". Ale nawet dla osób, które nie straciły posady, pandemia często skutkowała koniecznością stawienia czoła nowym okolicznościom: przede wszystkim nagłemu przestawieniu na pracę cyfrową.

– Można powiedzieć, że staliśmy się pokoleniem równoległych światów, czyli osobami działającym jednocześnie w świecie rzeczywistym i wirtualnym. Ale też szybko poczuliśmy znużenie tą sytuacją – zaznacza Ewa Dąbrowska, ekspertka Nationale-Nederlanden.

Nawet cztery na dziesięć osób badanych przez NN zmuszonych było zmienić sposób wykonywania pracy, przy czym najczęstszą formą było częściowe przejście na pracę zdalną: zaczął tak pracować co piąty respondent. Z kolei dla co dziesiątego z nas pandemia wiązała się z przejściem całkowicie na pracę zdalną.

Czytaj także: Ranking miast idealnych do pracy zdalnej. Warszawa w ogonie

Dla Polaków był to czas wyzwań na wielu płaszczyznach. Nadwątlone zostało nasze poczucie bezpieczeństwa finansowego, wiele osób musiało niespodziewanie zmierzyć się z większym wykorzystaniem cyfrowych narzędzi w życiu codziennym, a także z godzeniem obowiązków prywatnych i zawodowych w przestrzeni domowej. To ostatnie było szczególnie trudne dla osób wychowujących dzieci. Aż trzech na czterech rodziców doświadczyło problemów związanych z godzeniem obowiązków rodzinnych i zawodowych – niekiedy na tyle poważnych, że ponad jedna czwarta zdecydowała się na rezygnację z pracy któregoś z członków rodziny lub na urlop opiekuńczy.

Pandemia i home office wzmocniły też w Polakach poczucie osamotnienia. Niemal połowa osób, które przeszły na pracę całkowicie zdalną, boleśnie odczuła izolację społeczną – wynika z badań Nationale-Nederlanden. Przy czym problem ten w większej skali dotyka kobiet, które znacznie częściej niż mężczyźni (60 do 40 proc.) odczuwają pogorszenie swej kondycji psychicznej. Wśród pracowników, którzy przez cały okres pandemii wykonywali swoje obowiązki zawodowe stacjonarnie, na poczucie izolacji społecznej wskazała jedna trzecia ankietowanych.

– Gdy przyszło nam zmierzyć się z kolejnymi trudnościami, coraz bardziej obciążającymi nas fizycznie i psychicznie, pojawiło się poczucie stresu i spowodowanego nim spadku efektywności – komentuje Tomasz Chaciński z Worksmile. – Po pierwszych miesiącach wytężonej pracy, wspólnego wysiłku wkładanego w utrzymanie ciągłości biznesu, pracownicy dotkliwie odczuli skutki nadmiernego przeciążenia. Musieli zmierzyć się z konsekwencjami wynikającymi z konieczności wypełniania zbyt wielu obowiązków, godzenia życia zawodowego z prywatnym, a także wyniszczającego psychicznie poczucia izolacji – zaznacza Chaciński.

Z deklaracji uczestników badania NN wynika, że niewielu z nich mogło liczyć w czasie pandemii na wsparcie przełożonego. Aż dwie trzecie respondentów stwierdziły, że ich pracodawca nie wprowadził żadnych dodatkowych udogodnień, a jeśli już to zrobił, to zwykle oferował wsparcie techniczne i sprzętowe.

Znacznie mniej osób mogło skorzystać z dodatkowej pomocy, która obejmowała m.in. prywatną opiekę medyczną, wsparcie psychologiczne czy ubezpieczenia na życie.

– Ubiegły rok dla wielu firm był sprawdzianem z zaangażowania i odpowiedzialności względem osób zatrudnionych. Deklaracje ankietowanych pokazują, że wciąż wiele z nich ignoruje wyzwania związane z troską o kondycję psychiczną pracowników – zaznacza Ewa Dąbrowska.