Ryzykanckie zagrania są znakiem rozpoznawczym premiera Pedro Sancheza. Po raz drugi zwołał przedterminowe wybory, gdy sondaże wskazywały na wyraźną przegraną socjalistów. I po raz drugi wychodzi z nich, jeśli nawet nie jako oczywisty zwycięzca, to na pewno nie przegrany. Prowadzona przez niego PSOE zajęła co prawda drugie miejsce, za centroprawicową Partią Ludową (PP). Ale w kontekście fatalnych dla socjalistów wyborów regionalnych w maju uzyskany wynik należy uznać za sukces. Bo po pierwsze, PSOE zdobyło 122 mandaty, co oznacza uzyskanie 2 dodatkowych miejsc w parlamencie, po 9 latach rządów.
Po drugie, faworyzowana PP co prawda wygrała, ale tylko ze 136 mandatami. A jeszcze niedawno sondaże mówiły o zwycięstwie na poziomie nawet 150 mandatów. Po trzecie, przegrała skrajnie prawicowa, sięgająca korzeniami do czasów frankistowskich, partia Vox. Dostała 33 mandaty, co daje jej zgodnie z przewidywaniami 3. miejsce. Ale liczba mandatów jest aż o 20 mniejsza niż obecnie. Santiago Abascal, lider Vox, miał rozdawać karty po wyborach. Wydawało się, że koalicja PP i Vox będzie miała większość i to mniejsza populistyczna partia będzie w tej koalicji dyktować warunki. Okazało się inaczej. Prawica ma razem 169 mandatów, poniżej wymaganej większości 176.
Czytaj więcej
W poniedziałek Hiszpanie stanęli w obliczu politycznego impasu po tym, jak prawica nie zdołała odnieść przewidywanego zdecydowanego zwycięstwa. Nie wyłoniono wyraźnego zwycięzcy w wyborach parlamentarnych.
Alberto Nunez Feijoo jako lider zwycięskiej PP dostanie misję stworzenia rządu. I wygląda na to, że — inaczej niż jego poprzednik Mariano Rajoy w 2015 roku — podejmie się tego zadania. Będzie ono jednak skrajnie trudne — musiałby pozyskać dodatkowych sojuszników wśród mniejszych partii lub zapewnić sobie, że PSOE wstrzyma się od głosu w momencie zaprzysiężenia nowego rządu.
Bardziej prawdopodobne jest, że misja Feijoo skończy się fiaskiem i PSOE pozostanie przy władzy. Może liczyć na swojego naturalnego sojusznika Sumar, czyli koalicję partii lewicowych, w tym wchodzący w skład obecnego rządu Podemos. Ten blok dostał 31 głosów, co razem z PSOE daje 153 głosy. Dużo poniżej 176 mandatów, ale PSOE ma lepsze zdolności koalicyjne niż Partia Ludowa i Vox. W przeciwieństwie do nich może bowiem współpracować z partiami regionalnymi z Katalonii i Kraju Basków, niekoniecznie zapraszając je do rządu, ale uzyskując ich poparcie w parlamencie. W przypadku PP i Vox taka współpraca nie jest możliwa, bo Vox opowiada się za odebraniem autonomii regionom.
