1 stycznia 2022 r. weszło w życie wiele zmian przepisów, które łącznie mogą istotnie przełożyć się na kwotę wynagrodzenia netto pracownika, niezależnie od formy jego zatrudnienia.
Wyższa kwota wolna i wyższy próg podatkowy
Dwiema najbardziej korzystnymi zmianami dotyczącymi osób opodatkowanych progresywnie (według skali podatkowej), w tym pracowników, jest podwyższenie kwoty wolnej od podatku do 30 000 zł oraz podniesienie poziomu, powyżej którego nasz dochód zostaje opodatkowany stawką podatkową 32 proc., do kwoty 120 000 zł.
Dzięki pierwszej z tych zmian zobowiązanie podatkowe zostaje pomniejszone o 5100 zł w skali roku, niezależnie od osiąganego przez nas poziomu dochodów. Jest to inna konstrukcja od tej obowiązującej do końca 2021 r., gdzie kwota zmniejszająca podatek była zależna od dochodu i spadała do 0 zł powyżej dochodu w wysokości 127 000 zł rocznie.
Druga z wprowadzonych zmian – czyli podwyższony próg podatkowy – pozwala teoretycznie zaoszczędzić ok. 5860 zł rocznie. Różnica między nowym progiem podatkowym 120 000 zł a starym progiem podatkowym 85 528 zł wynosi 34 472 zł. To właśnie ta dodatkowa kwota korzysta z opodatkowania stawką 17 proc. zamiast 32 proc. jak dotychczas.
Bez odliczenia składki zdrowotnej
Niestety, powyższych zmian nie można rozpatrywać odrębnie od tej najbardziej istotnej i dotkliwej – tj. usunięcia możliwości odliczania części składki zdrowotnej od zaliczki na podatek i zobowiązania podatkowego. W ramach przepisów obowiązujących do 31 grudnia 2021 r. składka zdrowotna wynosiła 9 proc. podstawy wymiaru, ale pracownik był uprawniony do odliczenia od podatku 7,75 proc. podstawy tej składki. Podatnicy ponosili więc ekonomiczny ciężar składki w wysokości 1,25 proc. podstawy jej wymiaru. Od 1 stycznia 2022 r. żadnej części składki zdrowotnej nie można już odliczyć od podatku.