Koszty finansowania dłużnego (KFD) poniesione na budowę i utrzymanie prywatnego domu studenckiego nie korzystają z wyłączenia przy wyliczaniu nadwyżki KFD, o którym jest mowa w art. 15c ustawy o CIT.
Tak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny (NSA) w wyroku z 27 września 2023 r. (sygn. akt II FSK 140/23). Jest to pierwszy wyrok NSA poruszający kwestię uznania prywatnego domu studenckiego za długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej. Dla przedsiębiorców oferujących studentom usługi zakwaterowania w prywatnych akademikach oznacza to, że przy wyliczaniu nadwyżki KFD, która nie może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów podatnika, powinni również brać pod uwagę wydatki na finansowanie budowy i działalności prywatnych domów studenckich.
NSA już kilkukrotnie wypowiadał się w zakresie wykładni pojęcia „długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej”, o którym jest mowa w art. 15c ust. 8–10 ustawy o CIT. Zasadniczo NSA przychylał się do stanowiska podatników i wydawał korzystne wyroki w sprawach dotyczących budowy elektrowni (zarówno tych konwencjonalnych, jak i opartych o odnawialne źródła energii), czy też budowy autostrad.
Wrześniowy wyrok NSA dotyczył spółki realizującej budowę domu studenckiego. Spółka zwróciła się do dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej, chcąc potwierdzić, czy przy wyliczaniu nadwyżki KFD, które podlegają wyłączeniu z zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów, spółka będzie uprawniona do nieuwzględniania KFD wynikających z pożyczek wykorzystywanych do sfinansowania budowy i utrzymania domu studenckiego.
Spółka podniosła, że oferując zakwaterowanie w domu studenckim, zapewni możliwość studiowania większej liczbie studentów, których nie stać na wynajem mieszkania i którzy nie mają zapewnionych miejsc w akademikach państwowych. Biorąc pod uwagę obecną sytuację na rynku wynajmu, projekt budowy domu studenckiego niewątpliwie pozostanie w ogólnym interesie publicznym.
