Mirosław Żukowski: Igrzyska w Paryżu – Rosja idzie na wojnę

Przez lata, od dopingowego skandalu podczas igrzysk w Soczi w 2014 roku, Thomas Bach pozwalał Rosjanom na olimpijskie starty. Wprawdzie bez flagi i hymnu, ale to putinowskiej propagandzie nie przeszkadzało w sławieniu swych olimpijczyków. Wojna w Ukrainie też nie sprawiła, że Rosja stała się banitą. MKOl zezwolił jej sportowcom na start w Paryżu pod warunkiem, że nie są związani z resortami siłowymi i nie manifestowali otwarcie poparcia dla wojny. To było od początku podwójną fikcją: trudno znaleźć w Rosji takiego sportowca, a jeszcze trudniej go wiarygodnie zweryfikować. Oddanie decyzji o dopuszczeniu lub wykluczeniu Rosjan w poszczególnych sportach międzynarodowym federacjom też było unikiem, bo wiadomo, że wiele z nich idzie na pasku Putina, a w niektórych Rosjanie wciąż niemal bezpośrednio sprawują rządy.

Czytaj więcej

Olimpizm

MKOl wydał oświadczenie. Rosyjskie igrzyska przyjaźni są "wrogie i cyniczne"

Międzynarodowy Komitet Olimpijski wydał we wtorek oświadczenie, w którym rosyjski plan zorganizowania „Igrzysk Przyjaźni” jesienią 2024 roku i podobnych zawodów w kolejnych latach nazywa „cyniczną próbą upolitycznienia sportu”.

Igrzyska bez Rosji, to także bez Izraela?

Dlatego ci, którzy – tak jak my – czują na plecach oddech imperialnej Rosji, mogli śmiało nazywać Bacha „pożytecznym idiotą”. Nawet więcej – traktować go jako cynika, który być może, podobnie jak jego rodak i były kanclerz RFN Gerhard Schröder, spodziewa się, że po zakończeniu olimpijskiej służby zasiądzie w zarządzie Gazpromu czy innego Rosnieftu.

Dziś już wyraźnie widać, że nic z tego nie będzie, bo Rosja z każdym miesiącem wojny bezczelnieje i zamiast jeść z wdzięcznością z ręki Bacha, boleśnie ją ugryzła. Przełomem była decyzja Putina, by we wrześniu zorganizować w Moskwie oraz Jekaterynburgu własne igrzyska i zaprosić nie tylko sojuszników, lecz cały sportowy świat w akompaniamencie zapewnień, że to dopiero będą prawdziwie uniwersalne zawody olimpijskie.

Czytaj więcej

Sport

Władca Pierścieni. Kim jest Thomas Bach, najpotężniejszy człowiek świata sportu

Thomas Bach będzie szefem Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego (MKOl) do 2025 roku, ale niektórzy chcą, żeby pozostał nim dłużej i wyznają mu miłość, bo jako władca pierścieni jest nie tylko adwokatem wielkich, ale także przyjacielem ubogich.

To realna groźba. MKOl zdaje sobie sprawę, że – podobnie jak w wielkiej polityce – Rosja może liczyć na poparcie Chin, Indii, wielu krajów Afryki, Azji czy Ameryki Południowej, a konflikt izraelsko-palestyński sprawia, że opinia publiczna także w krajach Zachodu jest coraz bardziej skłonna do zaakceptowania poglądu, że jeśli igrzyska w Paryżu mają się odbyć bez Rosjan, to powinny także bez Izraela.

Thomas Bach znalazł się na celowniku rosyjskiej propagandy

Rosjanie dotychczas propozycję startu bez flagi i hymnu uważali za upokarzającą, ale bojkotem nie grozili. Dopiero decyzja o wykluczeniu ich sportowców z ceremonii otwarcia sprawiła, że spuścili propagandę ze smyczy. Thomas Bach z człowieka, który przy wielu okazjach popijał z Putinem szampana, stał się szefem organizacji staczającej się w stronę rasizmu oraz neonazizmu – i to nie w ustach posłusznych reżimowi sportowców czy propagandystów, lecz przedstawicieli rosyjskich władz. Dokładnie tak, jako „szefa organizacji rasistowskiej i neonazistowskiej”, określiła go rzeczniczka rosyjskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych.

Bach jest Niemcem, więc nazwanie go neonazistą musi być dla niego szczególnie bolesne i można to chyba traktować jako wypowiedzenie przez Rosję olimpijskiej wojny, w której nie będzie już miejsca na negocjacje. Tym bardziej że MKOl do weryfikacji sportowców, którzy wywalczą olimpijską kwalifikację, wreszcie podszedł w miarę poważnie. Powołał trzyosobowe gremium (wiceprzewodnicząca MKOl, była pływaczka synchroniczna Nicole Hoevertsz z Aruby, południowokoreański pingpongista Yoo Seung Min i hiszpański gwiazdor koszykówki Pau Gasol), które ma weryfikować każdego rosyjskiego sportowca pod kątem kryteriów ustanowionych przez MKOl.

Można oczywiście dyskutować, czy nie lepiej byłoby do tej komisji wysłać kogoś z Polski, Łotwy i Rumunii, jako lepiej zorientowanych w realiach, ale to i tak postęp w porównaniu z obowiązującym przez lata pustosłowiem MKOl.

Jaka przyszłość czeka igrzyska olimpijskie

Czy to sprawia, że wracamy do czasów olimpijskiej zimnej wojny, podobnej do tej z lat 80. ubiegłego wieku, gdy Zachód w reakcji na agresję ZSRR na Afganistan zbojkotował igrzyska w Moskwie, a w cztery lata później „kraje pokoju i socjalizmu” zrewanżowały się bojkotem Los Angeles? Wiele na to wskazuje, choć – podobnie jak wtedy – trudno będzie przekonać sportowca z jakiegokolwiek kraju, że medale z Jekaterynburga są tak samo cenne jak te z Paryża. I nawet nagrody finansowe zapowiadane przez Rosjan niczego tu nie zmienią.