Popyt konsumpcyjny w górę, inflacja w dół

Spadkowi inflacji towarzyszy szybki wciąż wzrost wynagrodzeń, napędzany przez ponad 20-proc. podwyżkę płacy minimalnej oraz uposażeń w sektorze publicznym. W rezultacie siła nabywcza przeciętnego wynagrodzenia rośnie w najwyższym we współczesnej historii Polski tempie około 10 proc. rok do roku. – Nawet jeśli założymy, że gospodarstwa domowe będą dążyły do odbudowy oszczędności, taki wzrost realnych dochodów musi poskutkować mocnym realnym wzrostem konsumpcji. Spodziewamy się jej odbicia o 4 proc. po spadku o 1 proc. w ub.r. – powiedział Bujak.

Ekonomiści są optymistyczni

Ekonomiści z PKO BP z optymizmem oceniają też perspektywy popytu inwestycyjnego. Spodziewają się w tym roku wzrostu nakładów brutto na środki trwałe w Polsce realnie o 5,2 proc. po 8,4 proc. w 2023 r. Spowolnienie to skutek zakończenia inwestycji współfinansowanych z funduszy UE na lata 2014–2020, które było trzeba wykorzystać do końca ub.r. „Z czasem inwestycjom coraz bardziej będzie sprzyjał napływ funduszy w ramach KPO. Kontynuowane będą też inwestycje w transformację energetyczną, automatyzację oraz zwiększanie mocy eksportowych gospodarki” – czytamy w raporcie PKO BP zatytułowanym „Ogień i woda”. To odniesienie do paradoksów, w które będzie obfitowało ożywienie w polskiej gospodarce.

Czytaj więcej

Dane gospodarcze

Ogień i woda. Scenariusz PKO BP dla polskiej gospodarki

Pomimo gwałtownego odbicia popytu w polskiej gospodarce, inflacja ma szanse utrzymać się w trendzie spadkowym, nawet przy założeniu obniżki stóp procentowych – uważają ekonomiści z PKO BP.

Jednym z nich jest to, że pomimo narastania presji popytowej na wzrost cen, inflacja – po chwilowym wzroście w II połowie br. – będzie malała. – Mogłoby się wydawać, że przyspieszenie wzrostu gospodarczego będzie nasilało napięcia na rynku pracy, prowadząc do szybkiego wzrostu płac i jednostkowych kosztów pracy. Ale naszym zdaniem tak się nie stanie. Obecnie wzrost wynagrodzeń jest napędzany przez dużą podwyżkę płacy minimalnej. W kolejnych latach te podwyżki będą znacznie mniejsze, co spowolni wzrost płac poniżej 10 proc. Jednocześnie nastąpi cykliczna poprawa produktywności, dzięki czemu wzrost jednostkowych kosztów pracy istotnie się obniży, umożliwiając powrót inflacji do celu – tłumaczył Bujak podczas niedawnej debaty „Parkietu”.

– Kolejnym paradoksem jest to, że pomimo silnego odbicia popytu konsumpcyjnego wiele przedsiębiorstw będzie się borykało ze spowolnieniem. To wynika z tego, że przychody firm są z reguły skorelowane z nominalnym, a nie z realnym, popytem w gospodarce. Przy spadającej inflacji nominalny popyt może hamować, a jednocześnie płace szybko rosną. To prowadzi do kompresji marż, pogorszenia wyników – tłumaczył ekonomista z PKO BP.

W ocenie analityków z największego polskiego banku ten „schizofreniczny” charakter ożywienia stworzy pod koniec br. przestrzeń do delikatnej obniżki stóp procentowych, o 0,25 pkt proc. Taka korekta nie będzie powodowała spadku realnej stopy procentowej, więc nie będzie oznaczała poluzowania polityki pieniężnej.