Adolf Hitler

Sierpień 1939 r. był w Europie bardzo upalny. W Berlinie żar lał się z nieba. Ale nie to było przyczyną gorączki, która ogarnęła miasto. Wielkimi krokami zbliżała się wojna, o której mówiono już w biurach, domach i na ulicach.

Dlaczego Polska ma pomagać Niemcom w prowadzeniu ich polityki historycznej? Czym innym, jak nie fałszowaniem historii, jest nazywanie zamachu na Hitlera „powstaniem” i to na chwilę przed 1 sierpnia?

80 lat temu, 20 lipca 1944 r., grupa spiskowców związanych z tajną antynazistowską organizacją Krąg z Krzyżowej wraz z kilkoma wyższymi rangą oficerami Wehrmachtu zorganizowała i przeprowadziła pod dowództwem szefa sztabu Armii Rezerwowej, pułkownika Clausa hrabiego Schenka von Stauffenberga, zamach na życie Adolfa Hitlera w Wilczym Szańcu (koło Kętrzyna na Mazurach).

„Jesteśmy w samym środku powolnego tworzenia państwa totalnego” – powiedział Führer namiestnikom Rzeszy na początku lipca 1933 r. Na froncie wewnętrznym pozycja Hitlera nieustannie się umacniała. Niemcy były teraz państwem jednopartyjnym.

Pewnego wiosennego poranka 1915 r. do okopu niemieckich żołnierzy stacjonujących we francuskiej wsi Fromeless, niedaleko granicy belgijskiej, wbiegł goniący szczura pies o wyglądzie foksteriera.