Aleksander Kwaśniewski: Możemy powtórzyć spotkanie liderów opozycji

Rocznica rozpoczęcia negocjacji o wstąpieniu Polski do NATO to pretekst czy merytoryczna okazja do symbolicznego spotkania liderów opozycji?

Z jednej strony to dobra okazja, a z drugiej strony także pretekst. Mamy wojnę i bezpieczeństwo państwa będzie jednym z głównych tematów kampanii wyborczej. Pierwszymi, którzy zaczęli mówić o pomyśle takiego spotkania, byli Włodek Czarzasty i Krzysztof Janik. Zaapelowali, żebyśmy stworzyli płaszczyznę do dyskusji o sprawach bezpieczeństwa. I zrobiliśmy to. Myślę, że to będzie wygodna i wiarygodna płaszczyzna, bo i Bronisław Komorowski, i ja byliśmy zwierzchnikami sił zbrojnych, więc to nie są odległe dla nas tematy. Przy okazji posłuchamy też liderów środowisk demokratycznych, którzy powiedzą, jak widzą kwestie bezpieczeństwa Polski czy rolę NATO.

To tylko jednorazowy format?

Jeżeli uznamy, że ma to sens, to nie wykluczam, że powtórzymy takie spotkanie i poruszymy także inne tematy. Moja rola polega na tym, żeby ułatwiać kontakty między liderami opozycji, a nie być w centrum. Mamy do czynienia z poważnymi politykami, często bardzo doświadczonymi, i to oni muszą ze sobą rozmawiać. Ja zachęcam, żeby tego dialogu było jak najwięcej, bo czas płynie szybko i zaraz może się okazać, że nie zostało go do wyborów już zbyt dużo, a wiele kwestii może być wciąż niedogadanych. Sezon polityczny się już zaczął i dobrze by było, żeby oznaczał bliskie kontakty, rozmowy i prace eksperckie między środowiskami opozycyjnymi. Jeśli jako były prezydent mogę być pomocny, to nie odmówię.

Czytaj więcej

Polityka

Kwaśniewski: Opozycja musi powiedzieć co chce zrobić po przejęciu władzy

Mówienie, że głównym celem jest odsunięcie PiS od władzy, to zaledwie pierwsze zdanie tego oświadczenia, które powinno płynąć ze strony opozycji - mówił w rozmowie z Zuzanną Dąbrowską były prezydent, Aleksander Kwaśniewski.

Z sondażu dla „Rz” wynika, że ponad 50 proc. badanych nie jest w stanie odpowiedzieć na pytanie, który lider opozycji jest najbardziej otwarty na kompromis. Czy to oznacza, że opozycja nie przedstawiła jeszcze wspólnej propozycji, która by trafiła do ludzi?

Ten sondaż jest sygnałem ostrzegawczym. Liderzy opozycji muszą być bardziej rozpoznawalni i wiązani z ideami, które interesują ludzi. To nie jest tylko sprawa samego programu, ale i jego wiarygodności. Kampania się zaczęła i wyobrażam sobie, że liderzy wspólnie będą pojawiali się w różnych miejscach i będą organizowali dyskusje, żeby pokazać, że ta współpraca istnieje. Jest tu dużo do zrobienia, aktywność musi być większa i sygnalizowanie współpracy musi być bardziej wyraźne. Jest wiele kwestii programowych, w których opozycja może występować wspólnie – kwestie bezpieczeństwa, programy społeczne czy sprawy ochrony zdrowia. Połączenie sił polityków i ekspertów może przynieść dobry efekt w postaci silnego przekazu. Mówienie, że chce się wygrać i zmienić rząd, to zaledwie pierwsze zdanie oświadczenia, które powinno płynąć ze strony opozycji. Później muszą być już pomysły, na czym ta zmiana miałaby polegać.

Włodzimierz Czarzasty mówi, że opozycja jest dogadana. Wyszedł przed szereg czy chce zmusić partnerów do tego, żeby złożyć wspólny program?

To jest próba przyspieszenia i zmuszenia partnerów, żeby podjąć rozmowy. Sama deklaracja też jest ważna, ale niewystarczająca, żeby wygrać wybory. Za tym muszą iść koncepcje programowe, bo PiS to wykorzysta i będzie wskazywał na niekonsekwencje. Przykładów różnic programowych w poszczególnych partiach można znaleźć sporo. Należy stosunkowo szybko stworzyć czytelne, rzetelne minimum programowe.

Prezydent Duda wskazał sędziów nowej Izby Odpowiedzialności Zawodowej. Czy to wystarczy do odblokowania pieniędzy z UE?

Mam obawy. Gdyby prezydent podjął większe ryzyko, hamując te pseudoreformy, to byłoby to komentowane przez opozycję jako ostateczna porażka tych reform, ale to by wyczyściło relacje Polski z UE. Takie działanie pół na pół – pięciu starych i sześciu nowych sędziów – to coś, co dalej może wywoływać wątpliwości. Nie wiem, jakie są ustalenia prezydenta z panią Ursulą von der Leyen, ale wydaje mi się, że obie strony mają tu swoje ograniczenia. Prezydent ma zaplecze polityczne – ministra Ziobrę, który jest niezadowolony i chętnie wyszedłby z UE. Ursula von der Leyen ma Parlament Europejski, który w kwestiach praworządności nie jest skłonny do kompromisu. Nie wiem, jakie jest pole manewru, ale obawiam się, że to, co zrobił Andrzej Duda, nie będzie wystarczające.