Na co do kina w weekend? Propozycje dla wszystkich pokoleń

Book Club. Następny rozdział

Reż.: Bill Holderman

Wyk.: Jane Fonda, Diane Keaton, Candice Bergen, Mary Steenburgen

W filmie „Book Club”, nakręconym w 2018 roku, cztery już nie pierwszej młodości przyjaciółki pijąc hektolitry wina i dodając sobie animuszu książką „50 twarzy Greya” próbowały zrewidować swój stosunek do życia i relacje z mężczyznami. 

W czasie pandemii spotykały się na zoomie. A teraz wreszcie w filmie „Book Club: Następny rozdział” Vivian (Jane Fonda) – pogodna, ale zachowująca do wielu spraw dystans właścicielka hotelu, Diane (Diane Keaton), która znalazła miłość, Sharon (Candice Bergen) – pani sędzia, która nie była na randce od blisko 20 lat, Carol (Mary Steenburgen) – mężatka, właścicielka restauracji  znów się spotykają. I postanawiają spędzić razem wakacje we Włoszech. Są w innym punkcie życia. Carol straciła w czasie pandemii restaurację i dziś przede wszystkim zajmuje się mężem, który przeszedł zawał. Jej koleżanki odnalazły swoje miłości. Można z góry zakładać, że panie po siedemdziesiątce (najmłodsza Steenburgen ma równo 70 lat, najstarsza Fonda – 85!) znów zaszaleją. 

Komedia Billa Holdermana nie skrzy się przedniej jakości dowcipem, ale dla takiej czwórki wykonawczyń, wspomaganych jeszcze przez Andy’ego Garcię i Dona Johnsona może i warto wybrać się do kina. 

Tonia

Reż. Marcin Bortkiewicz

Wyk.: Marianna Ame, Małgorzata Zajączkowska, Adam Bobik

— Cały świat jest jak kino. Ja w swoim filmie gram główną rolę – mówi jedenastoletnia, tytułowa bohaterka filmu „Tonia”. To jej oczami Marcin Bortkiewicz patrzy na świat.

Tonia mieszka w małym mieście, w osiedlu, gdzie wszyscy się znają. Jej rodzina to despotyczna babka i bezrobotny, zapijaczony ojciec. Matka umarła po porodzie. A teraz ojciec ma wyjechać do Włoch do pracy. „Nie mam mamy, teraz nie będę miała taty. I co jeszcze? — rzuca dziewczynka. Od tej pory zrobi wszystko, by ojca zatrzymać. Będzie próbowała go upić, wrobi go w odbieranie porodu cielaka, naśle na niego nie bardzo już chcianą kochankę. 

Bortkiewicz nie opowiada tej historii całkiem realistycznie. W końcu „świat jest jak kino”. Zwłaszcza świat samotnego dziecka. „Tonia” jest trochę jak wspomnienie z dzieciństwa, rzeczywistość miesza się tu z fikcją, przeplata z marzeniami, projekcjami, fantazją. Bortkiewicz proponuje widzowi film pełen magii. W pozornie skromnej opowieści wyczarowuje rozmaite konwencje – poraża smutkiem, by za chwilę widza rozśmieszyć. W scenie rozmowy z wścibską sąsiadką uderza szarością, a za chwilę ożywia ekran, gdy matka, syn i wnuczka tańczą w rytm włoskich klasycznych przebojów. Ba, potrafi nawet wskrzesić z grobu prababcię i fragment opowieści poprowadzić z napisami między scenami, jak z czasów kina niemego. A przecież z tego misz-maszu wyłania się wzruszająca historia. Z zakończeniem, które musi zaskoczyć, przenosząc film w zupełnie nowe rejony. Przy czym Marcin Bortkiewicz nie wyciska z widzów łez, odwrotnie – stara się przypomnieć, że „co nas dzisiaj nie zabije, to nas jutro wzmocni”. I że sami jesteśmy odpowiedzialni za nasze życie. Mała Tonia zrozumie to bardzo wcześnie.  

Świetne kreacje tworzą tu Małgorzata Zajączkowska (babcia), Adam Bobik (tatko) i piętnastoletnia dzisiaj, ale w czasie zdjęć do filmu o cztery lata młodsza Marianna Ame (Tonia).