W latach 1922-38 Rumunia zwiększyła wydobycie ropy sześciokrotnie - do 6,6 mln ton rocznie. Związek Sowiecki wykorzystujący niewolniczą pracę więźniów gułagu, pompował coraz więcej ze swoich nieprzebranych roponośnych złóż na Syberii. Produkcja zwiększyła się siedmiokrotnie - do 28,9 mln ton.
W tym samym okresie wydobycie ropy w II RP spadło z 705 do 507 tys. ton. Polska jako producent ropy została wyprzedzona przez Niemcy i spadła na czwarte miejsce w Europie. W tej sytuacji coraz więcej firm skupiało się na surowcu, który zazwyczaj towarzyszył złożom oleju skalnego.
Początki zastosowania na ziemiach polskich gazu ziemnego sięgaj końca XIX w. W 1896 r. został po raz pierwszy użyty - do zasilania kotłowni przy kopalni ropy naftowej w Sochodnicy. Pierwszy gazociąg, którym przesłano gaz ziemny ze złóż do pierwszej w Europie gazolinarni oraz rafinerii ropy naftowej w Borysławiu powstał w 1912 roku. Miał długość 12 km.
Pierwsze zastosowanie gazu ziemnego w usługach komunalnych miało miejsce w latach 20. XX wieku. Wtedy gaz gazociągami zaczął docierać do miast leżących w pobliżu złóż. W 1928 r. we Lwowie gazem zasilano miejską elektrownię oraz sieć dystrybucyjną.
Pierwsze zastosowanie przemysłowe błękitnego paliwa w Polsce miało miejsce w 1933 r w Państwowej Fabryce Związków Azotowych w Tarnowie. Gaz posłużył jako surowiec do syntezy amoniaku. Przed II wojną światową rozpoczęła się budowa gazociągów mających zasilać zakłady Centralnego Okręgu Przemysłowego. Część nie została ukończona przed wybuchem wojny.